BEAUTHENTIQUE

Ik, die het benauwd krijgt bij het horen van de zin ‘Ik heb u nodig’, zeg nu:
We hebben elkaar nodig.

Eens om de zoveel tijd komt de filosoof in mij naar boven.
Ze stelt zich vragen, vragen waar je geen pasklaar antwoord op kan verzinnen.
Ze stelt die vragen ook aan haar omgeving,‘Hier, denk hier ook eens over na’.
Sommigen zijn erdoor getriggerd, sommigen niet.
Onlangs stelde ik de vraag:
Waarom stappen wij, mensen, in een relatie? Met welke intentie, vanuit welke behoeftes en noden?
Ik heb het over partnerrelaties, een LIEF.

Relaties, wat zijn dat?

Vriendschappen, familiebanden, je kinderen, collega’s, de gazettekotman waarmee ik een babbelke doe, een wonderwijf die me dichter bij mijn missie brengt tijdens een heel speciale consultatie,… zijn ook 1 voor 1 relaties, volwaardige & waardevolle relaties.
En waarin verschilt een partnerrelatie dan met wat hierboven staat opgesomd?
Bij het ontleden van al deze relaties merk ik op dat ze veel zaken gemeen hebben.
Liefde, verbinding, delen, geven en nemen, zowel op persoonlijk als op zakelijk vlak.

Waar zit het verschil dan?
Het is voor mij een tijdje geleden dat ik nog een lief heb gehad maar wat ik mij herinner is dit:
Je kiest er bewust voor om zaken te verdragen van uw lief die je van niemand anders zou tolereren (een scheet in bed is daar een mooi voorbeeld van).
Je kiest ervoor te vergeven en begrip op te brengen voor zaken waarover je je in andere gevallen oordelend zou opstellen, vreemdgaan bijvoorbeeld.
Je kiest ervoor om te leren omgaan met minder aangename eigenschappen, niettegenstaande dat het u ergert maar je geeft de relatie daarom niet op. Dan denk ik aan trekjes zoals gierigheid, uitstelgedrag, iemand die eeuwig twijfelt,… Irritant, toch?
Je kiest ervoor te accepteren dat we verschillend zijn, dat we niet op dezelfde manier naar de dingen kijken. Het is oké om ieder bij zichzelf te blijven.
Je kiest ervoor en bent bereid iemand écht te zien doorheen de maskers, door begrip op te brengen voor de bagage die de ander meedraagt en de littekens die hij/zij heeft opgelopen.
Ook kunnen we ervoor kiezen in alle liefde onze eigen weg te gaan, zonder oordeel, dankbaar voor de tijd samen en de lessen die we geleerd hebben.

Bij het schrijven hiervan merk ik op dat ik dit eigenlijk ook al ervaar bij iedereen die ik graag zie, de mensen waar ik liefde voor voel.
Mijn zussen, mijn moeder, mijn vader, mijn 1 voor 1 lieve vrienden en vriendinnen.
Ik ben altijd wel bereid doorheen de maskers te kijken, kijken naar wat erachter zit en welke les er soms voor míj in verborgen zit.
Wanneer ik (mezelf) geef is het onvoorwaardelijk, heb er niets voor in de plaats nodig, ook geen bevestiging. Je bent me niets verschuldigd.
En in dat onvoorwaardelijk geven en begrip opbrengen verlies ik mezelf soms en geef ik mezelf helemaal weg.
Dan vergeet ik dat ook ik mag aangeven wanneer het niet oké is voor mij, net zoals ik de ruimte geef aan de ander om dit aan te geven.
Ook ik heb recht op respect en liefde, evenveel als de ander.
De les die daarin verborgen zit is dat onvoorwaardelijkheid niet gelijk staat aan eindeloosheid en dat liefde niet gelijk staat aan grenzeloosheid.

Van afleiding naar de essentie

Zeg het maar, ik ben aan het afdwalen. Wat was de vraag nu weer?
Dees is een mooi voorbeeld van wat mijn lief zal moeten accepteren, ik ben snel afgeleid en verlies mezelf graag in het filosoferen. Van den hak op den tak zeggen ze bij ons.
Maar in dit geval kom ik dóór de afleiding wel bij de essentie van waarom ik denk dat we in partnerrelaties stappen of waarom ik me een lief zou aanschaffen (🤭)
Dus Lief, als je me graag ziet, accepteer dan ook het feit dat mijn visie zou kunnen verschillen van de jouwe.

Onlangs zei een vriendin tegen mij wanneer het ging over vrijgezel zijn: “We zijn niet gemaakt om alleen te zijn Evi”.
Klopt en klopt ook niet. Vrijgezel zijn staat niet gelijk aan alleen zijn.
Lief-loos maar niet alleen. Dat zou afbreuk doen aan de mensen rondom mij die mij verre van alleen doen voelen.
Ik voel mij enkel alleen wanneer ik niemand toelaat in mijn wereld, wanneer ik bang ben mezelf te laten zien, wanneer ik niet eerlijk ben met mijzelf, wanneer ik niemand de kans geef mij te begrijpen.
Daar, in die momenten ben ik alleen en daar kies ik zelf voor.

Dus waarom dan?

Ik ben er nog niet helemaal maar conclusie tot dusver?
Veel van wat we in een partnerrelatie vinden, vinden we ook terug in alle andere relaties die we hebben opgebouwd.
In elke relatie worden we uitgedaagd en uitgenodigd onszelf te laten zien, echt te laten zien. Als we niet bereid zijn dit te doen, maakt de relatie geen kans op een diepere connectie en blijven we hangen, daar ergens aan de oppervlakte.

Door in gesprek te gaan met mijn omgeving over het waarom we in relaties stappen, heb ik mezelf uitgedaagd om mijn eigen intenties duidelijker te krijgen.
Dus vanwaar die goesting om mij te verbinden met een bepaald iemand…
Omdat een mens niet gemaakt is om alleen te zijn?
Neeje, zou afbreuk doen aan de ander zijn waarde.
Omdat het leuk is met 2?
Tuurlijk. Maar dan vind ik het legitiemer om te zeggen dat het leuk is om thuis te komen, de ene bij de andere, een veilige thuishaven zijn.
Maar elkaar evengoed uit onze comfortzone halen.
En nóg legitiemer vind ik het verlangen om iedere avond op mijn rug te worden gewreven door mijn lief (ja iedere avond) 😉

Ik ben erachter gekomen voor mezelf, vanwaar of vanuit welke intentie mijn behoefte komt om in een relatie te stappen:

Liefde
Liefdevolle interactie
Aanraking
Intimiteit
Sensualiteit

De liefheid in mezelf uiten
Geven en genieten van het ontvangen
Elkaar ont-moeten
Verbinden
Groeien in die verbinding

Oog in oog staan met kwetsbaarheid in mezelf en de ander
Geconfronteerd worden met eigen patronen, mechanismen en blinde vlekken
Uitgedaagd worden in het bij mij blijven
De ander de vrijheid geven en uitnodigen hetzelfde te doen

Verantwoordelijkheid nemen voor mijn stuk en dat van de ander bij hem laten
Elkaar helpen groeien, de ander zijn proces gunnen,
zonder de ander te willen gaan fixen
Groei, daar draait het volgens mij om
En juist dáár hebben we elkaar bij nodig.
Zonder elkaar zouden we ons eigen spiegelbeeld niet kunnen waarnemen.