BEAUTHENTIQUE

De woorden die ik te lezen krijg in een e-mail die persoonlijk aan mij gericht is doen me stilstaan.
Ik lees het onderstaande (zonder in detail te treden):
“Jij hebt beslist een rol te spelen in…”
“Het was jouw keuze om…”
“De gevolgen van jouw keuze…”

Er wordt me hier gewezen op de keuze die ik gemaakt heb om een bepaalde actie(s) te ondernemen die gevolgen had voor iedere partij in dit verhaal, inclusief mezelf.

Het komt aan, geconfronteerd te worden met de gevolgen van de keuzes die je ooit hebt gemaakt maar die niet bedoeld waren om iemand te kwetsen maar die toch invloed hebben.

Ik leg me neer bij de gevolgen die er op volgen en erken mijn aandeel in het verhaal. Ook verontschuldig ik me voor het deel binnenin mezelf dat nooit had stilgestaan bij welke gevolgen mijn keuze had kunnen hebben, laat staan dat iemand gekwetst zou raken.

Schuldig voel ik me niet en vel ook geen oordeel over mezelf.
Ik neem de volle verantwoordelijkheid op voor mijn stuk en laat wat niet van mij is bij de andere.
Want ergens geloof ik ook in het principe dat niets zomaar gebeurt.
In alles zit een les, al zijn het soms harde lessen te leren.

Ik laat dit principe geen excuus zijn om mijn verantwoordelijkheid te ontlopen, dat zou net iets te gemakkelijk zijn. En daar, ergens in het midden zit de les verborgen voor mij…

De dagen en weken die volgen voel ik dat er iets veranderd is in mezelf.
Ik voel me volwassener, rijper, wijzer.
Het begrip ‘verantwoordelijkheid’ houdt me bezig.

Verantwoordelijkheid # schuld

Waar vroeger verantwoordelijkheid voor mij eerder gelijk stond aan schuld, maakt deze overtuiging nu plaats voor een iets genuanceerdere betekenis.
Ik begin dit begrip binnenste buiten te keren.
Gaan verantwoordelijkheid en schuld hand in hand?

Het klopt niet voor mij.
Deze begrippen staan haaks op elkaar als ik de volgende 2 zinnen naast mekaar leg:
Het is mijn schuld en neem alle schuld op mij (en voel me schuldig).
Het is mijn verantwoordelijkheid en neem de verantwoordelijkheid voor mijn stuk (en voel me verantwoordelijk).
Voelen jullie het verschil ook tussen die 2?
Die 2 zijn net tegenpolen.
Schuldig voelen is een stagnerende energie die me nergens brengt en waar niemand iets aan heeft.

Als ik jou of mezelf pijn doe en me hierom schuldig voel om je dan achteraf terug pijn te doen, heb ik niets geleerd.
Als ik jou of mezelf pijn doe, mijn aandeel erken, jouw en mijn eigen gevoel probeer te begrijpen door het er te laten zijn en ruimte te creëren voor die pijn of het onderliggende verdriet, dan neem ik verantwoordelijkheid.
Zonder ook maar enige schuld op mij te nemen maar door met begrip naar mezelf en de andere te kijken.
(Wat ik hiermee zeker niet bedoel is dat je je moet gaan verantwoordelijk voelen voor zaken die niet van jou zijn. Daarom ook dat ik de nadruk leg op jouw en mijn stuk)

En dat is de mooiste “verontschuldiging” dat ik iemand kan schenken of kan krijgen.
Wanneer er ruimte wordt gemaakt voor dat wat wordt geraakt bij jezelf en/of bij de andere.

Het begrip heeft een heel andere lading gekregen. Het is dan ook wel een heel ruim begrip.
Ik voel me vrijer.
Nu snap ik wat er wordt gezegd, dat vrijheid onlosmakelijk verbonden is met verantwoordelijkheid.
Ik ben vrij een keuze te maken op elk mogelijk vlak en de gevolgen van die keuze zijn mijn verantwoordelijkheid.

Onlangs zag ik een aflevering van ‘Therapie’ op Canvas, wat altijd interessant is om zien en zo herkenbaar is omdat ik zelf ook op de bank heb gelegen. Ik heb deze aflevering meerdere keren herbekeken voor de woorden van Jaak Beckers, waar zoveel wijsheid in zit verborgen:

Wat je het beste kunt doen is je afvragen hoe jij wilt leven, waar jij waarde aan hecht.

Als ik geneigd ben om keuzes te maken waarvan, als ik erover nadenk, zeg: Dit brengt helemaal niets bij aan de kwaliteit van mijn leven, dit zou ik alleen maar doen om aan één of andere norm te voldoen. Dan ben ik beter te kiezen om mijn energie te steken in keuzes die kloppen met waar ik waarde aan hecht. Ook als dat betekent dat ik mij schaam. Ook als dat betekent dat ik mij schuldig voel. Als dat betekent dat ik bang ben, dat het pijn doet, dat ik er verdriet om ga hebben.

Op de lange termijn ga ik alleen maar tevreden zijn over mezelf als wat ik doe klopt met wie ik wil zijn.

Jaak Beckers

Dus wie wil je zijn?
Waar hecht jij waarde aan?

De waarde ‘verantwoordelijkheid’ krijgt alvast een plaatsje in mijn top 3, naast eerlijkheid en vrijheid.
Wat is jullie top 3? 😉